ประสิทธิ-, ประสิทธิ์ หมายถึง [ปฺระสิดทิ-, ปฺระสิด] น. ความสําเร็จ. ก. ทําให้สําเร็จ. (ส. ปฺรสิทฺธิ).
[ปฺระสิดปฺระสาด] ก. อํานวยความสําเร็จให้เกิดมีขึ้น.
[ปฺระสิดทิผน] น. ผลสําเร็จ, ผลที่เกิดขึ้น.
[ปฺระสิดทิพาบ] น. ความสามารถที่ทําให้เกิดผลในการงาน.
[ปฺระสิดทิ-] น. คํากล่าวเพื่อความศักดิ์สิทธิ์ หมายความว่าขอให้สําเร็จแก่เรา.
น. วิสัย, เรื่องราว, ความเป็นไป, ความหมาย, (มักใช้ในประโยคปฏิเสธ) เช่น ไม่รู้ประสีประสา.
[ปฺระสูด] (แบบ) ก. ขวนขวาย. (ส. ปฺรสูต; ป. ปสุต).
[ปฺระสูด, ปฺระสูติ-] (ราชา) น. การเกิด; การคลอด. ก. เกิด; คลอด.(ส. ปฺรสูติ; ป. ปสูติ).